MOOD: [ทุกคนอ่าน(+_+)]
TITLE: กลีบดอกไม้ . .
DATE: 2007.06.07 01:19
วันนี้, ผมกลับมาจากถ่ายรายการ Yashimmanman
มันช่างเป็นเรื่องที่ดีที่ได้เจอกับพี่โฮดองอีกครั้งหลังจากไม่ได้เจอมานาน
ดูเหมือนว่าเหล่ากลีบดอกไม้หลายคนจะเจ็บปวดกับความจริงที่ว่าผมเจอผู้หญิงที่ผมชอบแล้ว..
ในความเป็นจริง, โธ่..
นั่นมันก็แค่คำพูดㅡㅡ
เหมือนทุกครั้ง, ผมเพียงแค่ไตร่ตรองด้วยตัวเองว่าผมควรจะทำแบบนี้ดีหรือไม่.. หรือ.. ผมควรจะใช้เวลาให้ผ่านไปโดยอยู่ที่บ้านแล้วก็คิด..
ผมเข้าใจอย่างดีเลยถึงความเห็นของคังอินที่ว่าผมคิดถึงแค่ตัวเอง แล้วก็ถูกปฏิเสธทุกครั้งเพราะว่ากะเวลาไม่ถูก, แต่
บุคลิกนิสัยของแต่ละคนมันไม่ใช่สิ่งที่เปลี่ยนกันได้ภายในวันหรือสองวัน..
ถ้าหากว่าผมเป็นคนที่สามารถพูดคุยกับผู้หญิงได้ดี หรือเป็นพวกที่มีอารมณ์อะไรมากกว่านี้, ผมก็คงไม่ต้องกังวลแล้วก็คงจะมีแฟนไปแล้ว.. เฮ้อ~
"너 토 말토 안하코 콴툴커차나.. 코배케.. 크냥 코배케 평시나.." [color=blue]<-- (เขียนเป็นสำเนียงแบบป๋าฮัน) (นายจะยอมแพ้อีกครั้งโดยที่นายยังไม่ได้ทำอะไรเลยงั้นเหรอ.. สารภาพไปสิ.. ก็แค่สารภาพ ไอ้ปัญญาอ่อนเอ๊ย..)
ผมเข้าถึงใจหัวใจที่มีความเป็นห่วงของฮันกยองอย่างดี เพราะเค้าพูดอยู่ประมาณ 100 กว่าครั้ง, แต่.. เพราะความทะนงตนก็เลยทำให้อะไรมันไม่ง่าย..ㅡㅡㆀ
ผมมีสิ่งที่อยากทำอยู่ในใจ, แต่ความทะนงของผมมันไม่ยอมให้ทำ.. แล้วก็เป็นห่วงด้วยว่าเหล่ากลีบดอกไม้จะต้องรู้สึกเหมือนถูกหักหลัง แล้วก็ดื่มเหล้ากันจนกลายเป็นหมีโคอาล่า..
<-- (คำว่า "กลายเป็นหมีโคอาล่า" เป็นคำสุภาพของการเรียกอาการเมา ประมาณแทนคำว่าเมาแบบหัวราน้ำประมาณนั้นอ่าค่ะ) อา.. ดังนั้น ด้วยเพราะแบบนี้และแบบนั้น, ผมเลยรู้สึกท้อแท้( ̄- ̄)a
ถ้าหากว่าผมไม่ทำอะไรเลย, ผมก็รู้สึเหมือนกับว่าผมจะเสียโอกาสของผมไป.. แต่ถ้าหากว่าผมสารภาพ, ผมก็รู้สึกว่าผมจะต้องถูกปฏิเสธ.. และถึงแม้ว่าเราจะได้ลงเอยกัน, มันจะมีที่ไหนที่เราจะสามารถไปเดทกันได้ล่ะ;;
เป็นพักๆ, ตอนที่ผมอยู่บ้านดิ่มโซจู, ฮันกยองจะเข้ามาและปลอบใจผม..
มันไม่ใช่ว่าผมต้องลำบากเพราะเรื่องผู้หญิงหรอกㅡㅡ^ มันก็แค่.. ผมรู้สึกท้อแท้ผิดหวัง เพราะไม่รู้คำตอบว่าจะทำยังไงดี.. เฮ้อ~
'ผมมาอยู่ตรงนี้เพื่อจะเป็นดารา, ห้ามมีความรัก.. นายจะมาคิดถึงเรื่องผู้หญิงไปทำซากอะไร..'
ถึงแม้ว่าผมจะคิดแบบนี้, แต่บางครั้ง..
'ปัดโธ่เอ๊ยยยย.. ผมก็เป็นคนนะ.. ผมอยากจะไปเดท..'
ผมใช้ชีวิตไปกับความคิดที่หลากหลาย, คิดอยู่หลายครั้งในหนึ่งวัน
ㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋ
ㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋ
ㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋ
ㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋ
โธ่เอ๊ย, นี่มันอะไรกัน, เป็นเด็กที่อารมณ์เสียงั้นเหรอ..
บ้าเอ๊ย..
กลีบดอกไม้, ผมขอโทษนะ~
อา แล้วก็!~ ผมไม่ได้บอกอะไรประเภทที่ว่าเธอเป็นดาราหรือไม่ยังไง, ดังนั้นอย่าด่วนตัดสินใจกันล่ะ, โอเค้?
อาจจะเป็นนักเรียนธรรมดาๆก็ได้^-^
ยังไงก็ตาม, พี่ปวดหัวมาก
(<-- เงอะ อยู่ๆมาเรียกตัวเองว่าฮยอง...น่ากลัวมากเจ๊ - -*) มันเหมือนกับว่าผมจะบ้าไปแล้วㅡㅡ^
[color:3db1=blue:3db1]---จากนี้เป็นส่วนที่ฮีมาแอดเพิ่มหลังจากที่ไม่มีใครมาเม้นเลย เพราะว่าจริงๆแล้วฮีโพสผิดโฟลเดอร์ค่ะ (โง่ได้อีกนะเจ๊ ความรักทำเอาบ้า - -*) ---
เฮ้ㅡㅡ^ พวกคุณเปลี่ยนใจจากผมกันไปหมดเพราะว่าผมเจอคนที่ชอบแล้วอย่างงั้นเหรอ?!
ทำไมมันไม่มีคนตอบซักกะอันเดียวเลยล่ะㅡㅡㆀ
พวกคุณต้องบอกผมสิว่ามันโอเครึเปล่า ผมจะได้รู้วิธีแก้ปัญหา..
บ้าจริง~♡
Translated by damifino for www.cyworld.com/allaboutheenim.
DO NOT take out without permission
แปลไทยโดย tsubasa_haido@SJCC
http://sjcelebs.invisionplus.net
**ห้ามนำออกไปโดยไม่ได้รับอนุญาตโดยเด็ดขาด!!!** ...เหงมั้ยหล่ะแมนโคดๆๆๆ... ...กุจะสงสารมันดีมั้ยมันยังร่าเริงอยู่เรย..